دوره 9، شماره 34 - ( فصل نامة « عرفانیات در ادب فارسی» بهار 1397 )
جلد 9 شماره 34 صفحات 129-148 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
edalatpoor H. Intellectual in Sufism. عرفانیات در ادب فارسی 2018; 9 (34) :148-129
URL: http://erfaniyat.iauh.ac.ir/article-1-379-fa.html
URL: http://erfaniyat.iauh.ac.ir/article-1-379-fa.html
عدالت پور هادی. روشنفکری در تصوف. فصلنامه علمی عرفانیات در ادب فارسی. 1397; 9 (34) :148-129
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی ، hadiedalatpoor@yahoo.com
چکیده: (1987 مشاهده)
روشنفکری سبب ظهور مذاهب و مکاتبی شد که به بشری کردن امور سخت پایبند بودند؛ به گونه ای که احکام انسانی را به جای احکام الهی قرار می دادند و تفسیر تازه ای از دین ارائه می کردند و روشنفکران در آن با ذهن فاعلی خویش، عمل روشنفکری را درمورد دین انجام می دادند. بررسی برخی از جریانهای تصوف نشان میدهند که آنچه به عنوان جریان روشنفکری غربی و روشنفکری دینی معاصر میشناسیم، قبل از غرب و ایران معاصر، در تصوف و سرزمینهای اسلامی وجود داشته است. جریاناتی با همان منشأات، انگیزه ها و اهداف که باید آنها را جریان روشنفکری صوفیه نامید. .نیکلسون، تصوف را دین شخصی با خدای شخصی میداند. بسیاری از تأویلات و برداشتهای ذوقی و خلاقانه از دین، پیدایش فرقه هایی نظیر ملامتیه، قلندریه و اباحتیه، شطحیات صوفیه و ادعاهای مطرح شده در آنها، جدال صوفیه با فقها و تلاش برای ایجاد مکتبی با نظام فکری و اجتماعی مستقل و ...را می‌توان در قالب جریان روشنفکری صوفیه جای داد و توجیه کرد. در این مقاله فرض بر این است که برخی از مؤلفه ها و جریان های روشنفکری را می توان در میان صوفیه جستجو کرد و هدف ما در این مقاله تطبیق این مؤلفه ها و جریان ها با برخی از مؤلفه ها و جریان‌ها در تصوف است
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
