دوره 10، شماره 40 - ( 9-1398 )
جلد 10 شماره 40 صفحات 31-11 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
asadpour R, jahani R. Ein al-Qozat Hamedani and an Esoteric accusation in the Seljuqian era. عرفانیات در ادب فارسی 2019; 10 (40) :11-31
URL: http://erfaniyat.iauh.ac.ir/article-1-425-fa.html
URL: http://erfaniyat.iauh.ac.ir/article-1-425-fa.html
اسدپور رضا، جهانی روشنک. عین‌القضات همدانی و اتهام باطنی‌گری در عصر سلجوقیان. فصلنامه علمی عرفانیات در ادب فارسی. 1398; 10 (40) :11-31
1- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قائم شهر، ایران. ، asadpour110@gmail.com
چکیده: (1123 مشاهده)
عبداله بن محمد میانجی همدانی ملقب به عین القضات از عرفای قرن ششم و همدورۀ سلجوقیان، در خاندانی دیده به جهان گشود که منصب قضاوت را در دست داشتند و او نیز وارث چنین منصبی بود؛ وی در برخی نامه های خویش به رفتار صاحبان منصب در زمان خود انتقاد داشته و بی‌پروا خطر می‌کرده است. چنین رفتاری در آن زمانه پرآشوب، او را آماج دشمنی مردان خطرناک سیاست می‌کرد. از آنجا که دشمنی خونین سلجوقیان با اسماعیلیان که ایشان را باطنیه و یا تعلیمیه نیز می‌خواندند، فضایی را ایجاد می‌کرد که برای از میان برداشتن مخالفان به راحتی به آنها اتهام باطنی‌گری می‌زدند؛ عین القضات همدانی نیز از جمله کسانی است که طعمه این حریق گردید. او که مهمترین دستاویز اتهاماتش کتابی است به نام زبده الحقایق که آرای عرفانی و کلامی وی را باز می‌تاباند، علاوه بر اتّهام باطنی‌گری، متّهم به ادعای نبوّت، ادعای خدایی و الحاد نیز بوده است. این عارف نامدار، در برابر این دسیسه و بی‌عدالتی بیکار ننشست و پیش از مرگ در زندان کوشید تا در رساله ای که شکوی الغریب نام دارد، بی اساس بودن اتهامات وارده را روشن کرده و از خود سلب اتهام نماید، هر چند که این رساله پر مغز نیز او را از سر به دار شدن نرهاند.
دانلود چکیده انگلیسی [PDF 9 KB] (38 دریافت)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
