|
بررسی ادبیات شکوائیه عرفانی ایرانی در دوران صفویه
|
| زهره شعاعی، علی شیخ الاسلامی |
|
|
|
چکیده: (46 مشاهده) |
ادبیات غنایی گسترده‌ترین بخش آثار ادبی را در بر می‌گیرد و گونه‌های متعددی را در خود جای داده است یکی از این‌گونه‌ها (شکواییه) است تمایل به شکواییه در هر انسانی به صورت غریزی وجود دارد و از نظر عرفا چون باارزش‌ترین علم عرفان است معلوم عرفان کاملترین وجود یعنی ذات مقدس احدیت است که منبع همه هستی‌ها و سرچشمه تمام کمالات و اصل و اساس همه جمال‌ها و جلال‌ها و عظمت‌هاست. از آنجا که وصول به این معلوم را تنها با استدلال ممکن نمی‌دانند دل را یگانه رهنورد بادیه و تنها سلوک اطمینان‌بخش می‌دانند. لذا موانع در این سلوک را با زبانی عرفانی لب به شکایت می‌گشایند.
این مقاله کوششی است به روش توصیفی در بیان علل شکواییه‌های عرفای ایرانی در عصر صفویه. همچنین تحلیل‌های به دست آمده از این پژوهش نشان می‌دهد که عملکرد و برخورد عرفای این دوران نسبت به حوادث و رویدادهای اجتماع و تبیین عرفان واقعی برای مردم تا چه میزان بوده است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: شکواییه، ادبیات شکوایی، شکواییه عرفانی، صفویه |
|
|
متن کامل [PDF 189 kb]
(22 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: ۱۳۹۷/۴/۲۸ | پذیرش: ۱۳۹۸/۲/۱۲ | انتشار: ۱۳۹۸/۲/۱۲
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
