در ارتباطات انسانی، نظریّات متعدّدی درباره­ی جاذبه­های انسانی مطرح شده است که مفاهیمی همچون، نزدیکی، آشنایی، گزینش ادراکی، تشابه و تجانس از آن جمله می­باشند. از طریق مطالعه­ی موردی اشعار مولوی و تطبیق آنها با نظریّات جذب، معلوم گشت که مولانا نزدیکی را بیشتر در رابطه با خداوند در نظر گرفته و در زمینه­ی تشابه نیز معتقد به لزوم هم­جنس بودن طرف­های ارتباطی است. او همچنین وجود شباهت را در کنار تفاوت برای برقراری ارتباط و جذب لازم می داند. در رابطه با گزینش ادراکی نیز معادلی با عنوان امتیاز تمیز قائل شدن را مطرح می­نماید و در رابطه با تقابل فرهنگ­ها، اختلاف دیدگاه­ها را عامل جدایی می­داند و بارها انسانها را به اتّحاد فکری، دعوت می­کند تا توسّط این زمینه­­ی مشترک، به هم نزدیک گردند. در آخر، نموداری درختی با چهار شاخه­ی اصلی و نوزده زیر شاخه به دست آمد که موجب محسوس و مشهودتر شدن نتایج تحقیق شد.