دوره 8، شماره 30 - ( فصل نامة علمی‌پژوهشی « عرفانیات در ادب فارسی» 1396 )
جلد 8 شماره 30 صفحات 155-128 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه الزهرا(س)
2- دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه الزهرا(س)
2- دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه الزهرا(س)
چکیده: (4366 مشاهده)
«نماد» اصطلاحی مشترک در عرصه دانشهای گوناگون است؛ اما از منظر علوم بلاغی کلمه، عبارت و یا جملهای است که علاوه بر معنی ظاهری، طیف معنایی گستردهای را به خواننده القا کند. نمادپردازی از دیرباز در شعر عرفانی وجود داشته است و البته جریان‌های اجتماعی و سیاسی بر آن تأثیر مستقیم دارند؛ بنابراین در شعر معاصر هم از جایگاه پراهمیتی برخوردار است.
پژوهشگران عرصه ادبیات انواع مختلفی برای نماد ذکر کرده‌اند که در این پژوهش به یکی از مهم‌ترین گروه نمادها یعنی نمادهای عرفانی و مذهبی(در حوزه شعر پایداری) و تأثیرات آن بر شعر این حوزه اعم از ایجاز در شعر، ابهام‌آفرینی، غنای هنری و ادبی، فعال‌سازی ذهن، القای روحیه صبر و امید و... پرداخته شده و دریچه‌ای تازه برای فهم این اشعار گشوده شده است.
پژوهشگران عرصه ادبیات انواع مختلفی برای نماد ذکر کرده‌اند که در این پژوهش به یکی از مهم‌ترین گروه نمادها یعنی نمادهای عرفانی و مذهبی(در حوزه شعر پایداری) و تأثیرات آن بر شعر این حوزه اعم از ایجاز در شعر، ابهام‌آفرینی، غنای هنری و ادبی، فعال‌سازی ذهن، القای روحیه صبر و امید و... پرداخته شده و دریچه‌ای تازه برای فهم این اشعار گشوده شده است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |