دوره 9، شماره 37 - ( 12-1397 )
جلد 9 شماره 37 صفحات 139-108 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند ، ma_gheibi@yahoo.com
چکیده: (2578 مشاهده)
مثنوی معنوی به عنوان یکی از کتب مهّم عرفانی، جایگاه مهمی در تبیین هستی شناسی انسان دارد، آنگونه که با رازگشایی آن می‌توان به بسیاری از مفاهیم والای عرفانی و انسانی دست یافت. یکی از موضوعات مهّم این اثر بزرگ، رازدانی و رازداری است. ژرفترین جای مثنوی هم جایی است که پای راز و رازداری در میان است. مولوی خود از رازدارانی است که راز را همچون بیضه‌ای در کلاهش مخفی کرده است و تلاش او برای نگفتن، خود، منجر به گفتن می‌شود. نگارنده سعی کرده است ضمن پرداختن به ارتباط راز با حیرت، یقین و زندگی پیامبران و اولیا، با ذکر شواهد متعدّد از مثنوی معنوی، خطوط اصلی تفکر مولوی را تبیین نماید. مقاله، در سه بخش مقدمه در مورد راز، اصطلاح‌شناسی راز در مثنوی و جلوه‌های راز در مثنوی تنظیم شده است که در بخش سوم مقاله، به بررسی نی‌نامه، واقفان راز، لایقان راز، موانع افشای راز، عوامل افشای راز، نتایج رازدانی و افشای راز پرداخته شده است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |