سحر چیزی است، که مأخذ آن لطیف و دقیق می­ باشد به طوری که با چشم عادی دیده نمی ­شود و از طرق عادی منشاء آن را نمی ­توان یافت. انگیزه انتخاب این موضوع در میان دیگر موضوعات این است که برخی از مردم به دلایل مختلفی از جمله: نازل کردن شیاطین برای کشف گم­شده­ها، ایجاد اختلاف بین زن و شوهر و تسخیر نمودن جن و ملائکه و ... به سحر روی می ­آورند. از سوی دیگر قرآن کریم به صراحت به مسئله سحر پرداخته و تجلی این آیات را در اشعار عارف نامی مولانا جلال­ الدین بلخی می­ یابیم. نظر به این که هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی «سحر از منظر فقه و مولانا» می ­باشد، نخست مفهوم سحر از نظر لغوی و فقهی و سپس دیدگاه مولانا مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته و بهره نهایی مقاله مبین آن است که سحر فی الجمله حرام و نظر مولانا نیز بر این امر استوار می ­باشد.

واژه‌های کلیدی: سحر، فقه، مولانا، مثنوی

متن کامل [PDF 118 kb]   (926 دریافت)