دوره 10، شماره 39 - ( 10-1398 )
جلد 10 شماره 39 صفحات 41-11 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد ، mahnaz.safaei9@gmail.com
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
چکیده: (2760 مشاهده)
آزادگان به مدد جنوننمایی؛ حیاتی جاودانه در ادبیات عرفانی یافتهاند. مولانا و بالاخص عطار در پیِ نشان دادن سیمای شاهان بینشان و عقلای مجانین، در قالب حکایات و تمثیلهای پرمعنا در آثار خود بودهاند. جنوننمایی این آزادگان، امکان رهایی از عقالِ عقل جزوی، زدودنِ تارهای نفس و خودبینی و آزادی از اسارتهای پست دنیوی را برایشان فراهم میکند؛ تا هوشیاری به عالم والا و بی‌خبری را به این عالم پیوند زنند. در این پژوهش انواع آزادیهای درونی و بیرونیِ این شوریدهسران را از نظرگاه مولانا و عطار به اجمال برشمرده‌ایم و در ادامه ثمراتِ جنوننماییشان از قبیل گستاخی و آزادگی در مقابل معبود و برخوداری از روحیه قدرت ستیزی با عاملان جور و در نهایت، آگاهیشان بر اسرار و معارف الهی که لازمهاش پنهانکردن یوسف جانشان در چاه غربت و دمخورشدنشان با کودکان میباشد؛ به استناد حکایات بررسی نموده و اذعان نمودهایم که عشق این جنون در دل مولانا و عطار موج میزند:
عاشقم من بر فنّ دیوانگی سیرم از فرهنگی و فرزانگی (مثنوی،6: 573)
عاشقم من بر فنّ دیوانگی سیرم از فرهنگی و فرزانگی (مثنوی،6: 573)
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |