در این مقاله به بررسی افزایش تنش از دیدگاه مولانا وفرانکل وشباهت­ها وتفاوت­­ها­ی این دو دیدگاه پرداخته شده است. اگرچه فرانکل و مولانا درهدف نهایی و چگونگی رسیدن به آن باهم متفاوت هستند  امّا هر دو در یک چیز باهم وجه اشتراک دارند و آن هم افزایش تنش است نه کاهش تنش. فرانکل برخلاف فروید به افزایش تنش اعتقاد دارد؛یعنی آنچه انسان به آن  نیاز دارد یک وضیعت بی تنش نیست بلکه عامل تلاش وکوشش انسان ، هدف وآرزوهایی است  که او  را به جلومی­کشاند وهرچه هدف والاتر باشد، سرعت سیر افزایش می­یابد.

مولانا هم معتقد به افزایش تنش است، اگرچه دربین اشعارش هرگز چنین ترکیب وکلامی رابه کار نبرده است ولی او مردم را به جد وجهد سفارش می­کند ومعتقد است هرچه انسان برتلاش خود بیفزاید ،سریع­تر به هدفش نایل می­گردد و هرچه هدف والاتر وباارزش تر باشد، تلاش برای دست­یابی  به آن  افزایش می یابد.