۳ نتیجه برای اشرف زاده
خانم مهناز صفایی، دکتر رضا اشرف زاده،
دوره ۹، شماره ۳۳ - ( فصل نامة « عرفانیات در ادب فارسی» ۱۳۹۶ )
چکیده
آزادگان به مدد جنوننمایی؛ حیاتی جاودانه در ادبیات عرفانی یافتهاند. مولانا و بالاخص عطار در پیِ نشان دادن سیمای شاهان بینشان و عقلای مجانین، در قالب حکایات و تمثیلهای پرمعنا در آثار خود بودهاند. جنوننمایی این آزادگان، امکان رهایی از عقالِ عقل جزوی، زدودنِ تارهای نفس و خودبینی و آزادی از اسارتهای پست دنیوی را برایشان فراهم میکند؛ تا هوشیاری به عالم والا و بی‌خبری را به این عالم پیوند زنند. در این پژوهش انواع آزادیهای درونی و بیرونیِ این شوریدهسران را از نظرگاه مولانا و عطار به اجمال برشمرده‌ایم و در ادامه ثمراتِ جنوننماییشان از قبیل گستاخی و آزادگی در مقابل معبود و برخوداری از روحیه قدرت ستیزی با عاملان جور و در نهایت، آگاهیشان بر اسرار و معارف الهی که لازمهاش پنهانکردن یوسف جانشان در چاه غربت و دمخورشدنشان با کودکان میباشد؛ به استناد حکایات بررسی نموده و اذعان نمودهایم که عشق این جنون در دل مولانا و عطار موج میزند:
عاشقم من بر فنّ دیوانگی سیرم از فرهنگی و فرزانگی (مثنوی،۶: ۵۷۳)
مهناز صفایی، دکتر رضا اشرف زاده،
دوره ۱۰، شماره ۳۹ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
چکیده
آزادگان به مدد جنوننمایی؛ حیاتی جاودانه در ادبیات عرفانی یافتهاند. مولانا و بالاخص عطار در پیِ نشان دادن سیمای شاهان بینشان و عقلای مجانین، در قالب حکایات و تمثیلهای پرمعنا در آثار خود بودهاند. جنوننمایی این آزادگان، امکان رهایی از عقالِ عقل جزوی، زدودنِ تارهای نفس و خودبینی و آزادی از اسارتهای پست دنیوی را برایشان فراهم میکند؛ تا هوشیاری به عالم والا و بی‌خبری را به این عالم پیوند زنند. در این پژوهش انواع آزادیهای درونی و بیرونیِ این شوریدهسران را از نظرگاه مولانا و عطار به اجمال برشمرده‌ایم و در ادامه ثمراتِ جنوننماییشان از قبیل گستاخی و آزادگی در مقابل معبود و برخوداری از روحیه قدرت ستیزی با عاملان جور و در نهایت، آگاهیشان بر اسرار و معارف الهی که لازمهاش پنهانکردن یوسف جانشان در چاه غربت و دمخورشدنشان با کودکان میباشد؛ به استناد حکایات بررسی نموده و اذعان نمودهایم که عشق این جنون در دل مولانا و عطار موج میزند:
عاشقم من بر فنّ دیوانگی سیرم از فرهنگی و فرزانگی (مثنوی،۶: ۵۷۳)
احمد مدیر، دکتر رضا اشرف زاده، دکتر جواد مهربان،
دوره ۱۰، شماره ۴۱ - ( ۱۲-۱۳۹۸ )
چکیده
اسطوره برگرفته از «هیستوریا»ی یونانی (Historia) به معنی جستجو، دانش و داستان و بیان کننده سرگذشت مینوی انسان‌های کهن و باورهای آنان در باره آفرینش است. فردوسی به عنوان شاعری خردمند، برای بیان اسطوره‌های شاهنامه، از زبان رمز استفاده میکند و به خواننده یادآور می‌شود که : «تو این را دروغ و فسانه مدان.» عرفان، شیوه‌ای از رسیدن به مقام قرب الهی، بر اساس ریاضت و پارسایی است. عارفان، از اسطوره‌ها با زبان رمز، برای بیان مفاهیم عرفانی استفاده می‌کنند. استفاده از این زبان، به ویژه هنگام استفاده از اسطوره‌های شاهنامه، کاملاً برجسته است. مبنای این پژوهش، جستجوی چنین بازتاب‌هایی با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و نوشتاری و مبتنی بر تحلیل و توصیف است. البته در آثار عرفانی، به ویژه مکاتیب و کیمیایِ‌سعادت امام محمد غزالی بیشتر از روایت‌های دینی بهره گرفته‌شده تا اسطوره‌های شاهنامه.
