در این مقاله، سعی شده است که عناصر داستانی قصّه­ی شیر و نخچیران در دفتر اول مثنوی بررسی شود. همچنین، مقایسه‌ای بین این داستان در مثنوی با اصل آن در کلیله و دمنه انجام بگیرد. این تحقیق نشان می‌دهد که هر چند مولانا قصّه را از منبع دیگری در مثنوی آورده است، اما او یک مقلّد صرف نیست؛ بلکه عناصری به این قصّه افزوده است که نه تنها آن را زیباتر کرده، بلکه با به کار بردن این عناصر در قصّه، آن را به داستان‌های امروزی نزدیک کرده است.

عناصر داستانی که در این مقاله به بررسی آنها پرداخته شده است، عبارتند از: زاویه‌ی دید، شخصیّت و شخصیّت‌پردازی، گفت و گو، پی رنگ، زمان و مکان‌،‌  بحران، نقطه‌ی اوج.