دوره 8، شماره 29 - ( فصل نامة علمی‌پژوهشی « عرفانیات در ادب فارسی» 1395 )                   جلد 8 شماره 29 صفحات 11-28 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- ، asieh.zabihnia@gmail.com
چکیده:   (2976 مشاهده)

کمال‌ خُجندی از عارفانقرن هشتم هجری است که پس از سفر حج، در «تبریز» و «سرای» ساکن شد. می توان ادعاکرد که این سفرهای کمال بود که مضمون اشعار و زندگی او را متحول ساخت. از دیداو، سفرروح و عروج آن دال بر نیاز فطری انسان به تعالی و تکامل است که در نهایت منتهی به «انسان کامل» میشود. آن چه در این سیر روحانی اصل و حقیقت است دیدار با «خویش» است. هر سفر نیاز به یک راهنما و یاریگر دارد که او نیز از مدد پیر خردمند بهره میبرد. میل بازگشت به سرآغاز در اشعاراو با مقوله طلب عجین است. گاهی سفرهایش، سفربه سوی حق است، و گاه برای دیدار با واسط الهی است. هدف او از بیان این سفرها تزکیه نفس وقطع تعلقات دنیوی است. مقالۀ حاضر تلاش دارد تا سفرهای کمال را از منظر کهن الگو، ساختار شناسی و سیر عرفانی  بررسی کند.

متن کامل [PDF 392 kb]   (1214 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1396/4/18 | پذیرش: 1396/4/18 | انتشار: 1396/4/18

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.