فروغی بسطامی شاعر دوره بازگشت ادبی است که بسیار استادانه، با پیروی از استادان سبک عراقی، برخی از مفاهیم عرفانی را در خدمت شعر خود گرفته است. فصاحت، روانی و شیوایی کلام از ویژگی­های اصلی غزل عارفانه فروغی است. در این پژوهش کوشش می‌شود جایگاه مفاهیم عرفانی در غزلیات فروغی بسطامی مشخص شود. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که «وحدت وجود» اساسی‌ترین ویژگی فکری فروغی در غزل عارفانه اوست. فروغی در پرداختن به مفاهیمی چون عشق روحانی و بر شمردن ویژگی‌های آن، رند و برخی از اصطلاحات عرفانی موّفق بوده است. مقاله حاضر با تکیه بر ذکر نمونه‌ها و شواهد مستند و متناسب، به روش توصیفی – تحلیلی، تجلّی و نمود مفاهیم عرفانی را در غزل فروغی، بررسی می‌کند.