استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، همدان، ایران. ، shahroozjamali44@gmail.com
چکیده: (4058 مشاهده)
«عشقنامه» عنوان کلّی آثاری از ادب فارسی است اعم از شعر و نثر که موضوع آن شرح دلدادگی و عشق و عاشقی است و در آن روابط و حالات میان عاشق و معشوق بیان میگردد. نخستین عشقنامهها را در حوزۀ متون عرفانی، در زبان عربی کتاب «عطف الالف المألوف علی اللّام المعطوف» (الف الفت ولام معطوف) از ابوالحسن علی بن محمد دیلمی (م.391ه.ق.) و در زبان فارسی کتاب «سوانح العشّاق» از احمد غزّالی (م.520ه.ق.) دانستهاند. نویسندگان هردو اثر اهل تصوّف و ایرانی اند.
این مقاله ضمن معرفی و تحلیل اجمالی این دو اثر، نگرش نویسندگان را نسبت به مقولۀ عشق- بویژه عشقِ الاهی- بیان می کند؛ تفاوت ها و تشابهات آن دو را به اختصار بازمیگوید و تأثیر آن ها را در آثار برخی شاعران و نویسندگان ادب فارسی نمایان می سازد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1396/12/13 | پذیرش: 1397/1/18 | انتشار: 1397/1/20