دوره 9، شماره 35 - ( فصل نامة « عرفانیات در ادب فارسی» تابستان 1397 )                   جلد 9 شماره 35 صفحات 199-178 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساوه
2- استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساوه ، mmFzad@yahoo.com
چکیده:   (1804 مشاهده)
صحیفۀ سجادیه نتیجۀ نیایش‌ها و نجواهای امام سجاد (علیه‌السلام) با پروردگار است که در نهایت فصاحت و بلاغت نگاشته شده و بسیاری از مضامین آن همسو و هم جهت با تعالیم عرفا و شعرای ادب پارسی است. در این میان، تطبیق این همه پاکی و اخلاص و خضوع و خشوع با آراء برخی از متکلمان ظاهر بین، تفاوت نگاه عارفانه و عاشقانه را به خدا و هستی، با نگاه عاقلانه و گاه متحجرانه نشان می‌دهد. از طرفی برخی از شعرا که گاه خود در فروعات دنباله رو فِرَق کلامی هستند، مقهور و مسحور ایشان نشده‌اند و در اصول اعتقادی خود نگاه عارفانه و عاشقانۀ را پی می‌گیرند و این نه به معنای بهره‌گیری ایشان از امام است، بلکه به معنای همسویی نگاه ایشان با نگاه امام سجاد (ع) است؛ هم از جهت توارد و هم از جهت تفکر و اخلاص عاشقانه.
 
واژه‌های کلیدی: صحیفه سجادیه، شعرا، متکلمان
متن کامل [PDF 1265 kb]   (534 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1397/3/31 | پذیرش: 1397/7/18 | انتشار: 1397/7/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.