بیدل در آثار منظوم و منثور خود، هم از آراء و نظریات عرفانی سخن می­گوید و هم تجربیات عرفانی و پای­بندی­های خویش به آموزه­های عرفان را نشان می­دهد. در سطح زبانِ اشعار و نثرهای بیدل، چندین عامل تعقید وجود دارد. یکی از عوامل پیچیدگی زبان، وجود «ترکیبات خاص» است. در این مقاله به بررسی و تحلیل چگونگی تأثیر اندیشه­های عرفانی بیدل در ساخت ترکیبات خاص پرداخته شده است. در بررسی هر مقولۀ عرفانی و ترکیبات، ابتدا اندیشه­های عرفانی بیدل ذکر شده، سپس ترکیبات خاصِ ایجاد شده با هر اندیشه­، بیان و تحلیل شده است. هدف مقاله این است که علت ایجاد بعضی از ترکیبات خاص روشن شده و از پیچیدگی زبان تا حدی کاسته شود. نتیجۀ پژوهش بیانگر این است که گروهی از ترکیبات خاص به صورت فشرده، موجز و مختصر دربردارندۀ عناصر محوری اندیشه­های عرفانی بیدل هستند.