دوره 10، شماره 41 - ( 12-1398 )
جلد 10 شماره 41 صفحات 157-132 |
برگشت به فهرست نسخه ها
احمد مدیر 
1، رضا اشرف زاده2 ، جواد مهربان2
1، رضا اشرف زاده2 ، جواد مهربان2
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، ایران ، ahmadmodir49@gmail.com
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، ایران
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، ایران
چکیده: (2214 مشاهده)
اسطوره برگرفته از «هیستوریا»ی یونانی (Historia) به معنی جستجو، دانش و داستان و بیان کننده سرگذشت مینوی انسان‌های کهن و باورهای آنان در باره آفرینش است. فردوسی به عنوان شاعری خردمند، برای بیان اسطوره‌های شاهنامه، از زبان رمز استفاده می‌کند و به خواننده یادآور می‌شود که : «تو این را دروغ و فسانه مدان.» عرفان، شیوه‌ای از رسیدن به مقام قرب الهی، بر اساس ریاضت و پارسایی است. عارفان، از اسطوره‌ها با زبان رمز، برای بیان مفاهیم عرفانی استفاده می‌کنند. استفاده از این زبان، به ویژه هنگام استفاده از اسطوره‌های شاهنامه، کاملاً برجسته است. مبنای این پژوهش، جستجوی چنین بازتاب‌هایی با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و نوشتاری و مبتنی بر تحلیل و توصیف است. البته در آثار عرفانی، به ویژه مکاتیب و کیمیایِ‌سعادت امام محمد غزالی بیشتر از روایت‌های دینی بهره گرفته‌شده تا اسطوره‌های شاهنامه.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |