دوره 11، شماره 45 - ( 12-1399 )
جلد 11 شماره 45 صفحات 142-116 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نسرین امیدی1 
، مرتضی رزاق پور2 ، سیاوش مرادی 2
، مرتضی رزاق پور2 ، سیاوش مرادی 2
1- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، ایران.
2- استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، ایران.
2- استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، ایران.
چکیده: (715 مشاهده)
عقل یکی از منابع معرفتی در وجود آدمی و از قوای انسانی است که سبب تمایز میان خیر و شر یا حق و باطل می‌شود. همین امر دانشمندان و عارفان بسیاری را به تأمّل و پرداختن به این مقوله واداشته است و ابن‌سینا و مولانا از این جملهاند. هدف این پژوهش، بررسی ماهیّت عقل، ارتباط آن با عشق و دین، عوامل و موانع رسیدن به کمال عقل و در نهایت پی بردن به وجوه افتراق و اشتراک آن در اندیشۀ استاد فلسفه یعنی ابن‌سینا و استاد عشق یعنی مولاناست. حاصل این جستار که به شیوۀ توصیفی- تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه‌ای انجام شده، بیانگر این است که اختلاف میان ابن‌سینا و مولوی در مبحث عقل، بیش از اشتراکاتشان است و این بدان دلیل است که استاد فلسفه، عقل را عقل فعّال می‌داند و به عنوان یکی از قوای انسانی و نفسانی بدان می‌نگرد، ولی استاد عشق آن را نخستین آفریده حق تعالی و قلب آدمی را سرچشمۀ آن می‌داند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |