دوره 11، شماره 44 - ( 9-1399 )
جلد 11 شماره 44 صفحات 69-42 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، ایران ، zeinali_soheila@yahoo.com
2- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، ایران.
2- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، ایران.
چکیده: (635 مشاهده)
حکمت نوافلاطونی، یکی از مهمترین مکاتب فلسفی یونان باستان است که در قرن سوم میلادی، فلوطین آن را به یک نظام فلسفی جامع و منسجم تبدیل کرد و سالهای متمادی بر غرب و شرق تسلّط یافت. این نظام فلسفی، ابتدا بر فلسفه و سپس بر عرفان مسیحی و تصوّف اسلامی تأثیر گذاشت. شباهت‌های بسیاری در طرز نگرش فلوطین به هستی، با عارفانی چون سنایی، عطار، مولوی و... وجود دارد. در این مقاله برای داده‌های تحقیق، از روش تحلیلی توصیفی استفاده شده و هدف آن، نشان دادن دیدگاه‌های مشترک فلوطین و عطار در بیان مسائل فلسفی - عرفانی است. بنابراین این سؤال مطرح است که این اشتراکات در بیان چه موضوعاتی است؟ از این رو نویسندگان تلاش دارند با شواهد شعری متعدّد از منظومۀ منطق‌الطیر و به عنوان بخشی از نتایج پژوهش، نشان دهند که عطار به مثابۀ عارفی موحّد، در جای جای این منظومه، به مسایلی نظیر وحدت وجود، عقل، روح و... که پیش از عارفان مسلمان، در آثار فلوطین آمده، اشاره کرده است. بررسی این شباهت‌ها، میزان تعامل اندیشه‌های نوافلاطونی را با آرای عطار نمایان ساخته است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |