مولانا جلالالدین محمدبن سلطان العلما بهاءالدین محمدبن حسینبن احمد خطیبی بکری بلخی، که در کتابها از او به نامهای «مولانای روم» و «مولوی» و «ملای روم» یاد کردهاند، یکی از بزرگترین و تواناترین گویندگان متصوفه و از عارفان نامآور و ستاره درخشنده و آفتاب فروزنده آسمان ادب فارسی، شاعر حساس، صاحب اندیشه و از متفکران بلامنازع عالم اسلام است. در این نوشتار سعی بر آن است که علاوه بر بیان اندیشههای عرفانی مولوی، احوال و اندیشههای عرفانی عالم تصوف را که مولوی به ذکر مبانی اعتقادات آنان پرداخته است، در محدوده اشارات مولوی بازگو کنیم؛ و به این طریق اهم مباحث عرفانی موردنظر مولوی را همراه با معرفی بزرگان عالم تصوف بازگو کنیم.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |