اقلیم­گرایی در داستان­نویسی معاصر ایران به طور جدّی از دهه­ی هزار و سیصد و سی شمسی آغاز می‌شود و در دهه­های چهل و پنجاه به اوج خود می‌رسد. داستان­های اقلیمی غالباً بازتاب دهنده­ی ویژگی‌ها و عناصر مشترکی چون فرهنگ و باورها و آداب و رسوم یک منطقه­ی جغرافیایی هستند. در میان حوزه­های پنج­گانه­ی داستان نویسی اقلیمی ایران، باید از حوزه­ی داستان نویسی اقلیمی غرب یا کرمانشاه هم یاد کرد که هویّت مستقلّی دارد و اتّفاقاً عمر آن تقریباً به قدمت داستان نویسی مدرن ایران است، چرا که نخستین داستان اقلیمی که در سال هزار و سیصد و پنج شمسی چاپ شده به همین منطقه تعلّق دارد. در این مقاله داستان­های اقلیمی کرمانشاه، در محدوده­ی زمانی انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی معرّفی و برّرسی شده‌اند.