سهراب سپهری و والت ویتمن دو شاعر از شرق و غرب این کره خاکی هستند که با الهام از عرفان شرقی هر کدام راه خود را در این مسیر پر پیچ و خم شناخت حقیقت می‌پیمایند و در طول این راه، گاهی به گونه ای شگفت آور به نکات مشترک فراوانی که بسیار قابل تعمّق می باشد، می رسند. هر دو از طبیعت، مرگ، زندگی، عشق و نیکی به دیگران و وظیفه‌ی خطیر شاعر سخن می گویند و در پی کشف راز عالم وجود می باشند. در این سیر و سلوک ردپایی از عقاید و دیدگاه های ویتمن بر برخی از اشعار سپهری مشهود است که هرچند شاید در جاهایی بسیار کمرنگ است امّا به گونه ای ظریف، هشیارانه و شاید نامحسوس تأثیر ویتمن را برسپهری نشان می دهد. در این بررسی با دو شاعر همراه می شویم تا به اشتراکات فکری، نظری، احساسی و حتی روحی آن ها پی ببریم.