کشف­المحجوب حکایت­هایی دارد که باور وقایع شگفت­انگیزش برای خوانندگان دشوار است.امروزه نویسندگان رئالیسم جادویی با مولفه­هایی چون: شگردهای زبانی، فن روایتگری، خواب و رویا، اسطوره و ... واقعیت­های شگفت­انگیز را برای خوانندگان باور­پذیر می کنند. آیا در کشف­ا­لمحجوب از این شاخصه­ها برای باور­پذیری حکایت­های عارفانه استفاده شده است؟ این مقاله ویژگی­های نثر کشف­ا­لمحجوب را با ویژگی رمان­های موفق رئالیسم جادویی مقایسه کرده و چنین نتیجه گرفته که هجویری قرن­ها پیش برای باور­پذیر کردن واقعیت­های شگفت­انگیز از دو شیوۀ منحصر به فرد بهره برده که شباهت­هایی به تکنیک­های باوری­پذیری در رمان­های رئالیسم جادویی دارد: الف) استفاده از امکانات زبانی و ادبی ب) استفاده از عناصر داستانی و اندیشه­های بنیادین که اتفاقا هر دو بسیار موثر بوده و حکایت­ها را باور پذیرکرده است.