اعتقاد به معاد و رستاخیز، از بن مایه‌های جهان‌بینی ایرانیان باستان و زرتشتیان می‌باشد، زیرا بدون باور به پایانی برای جهان، آفرینش آغازین نیز کامل  نمی‌شود و امری بی‌هدف است. در این پژوهش، جهان آخرت و تن پسین در دین زرتشتی را مورد بررسی قرار داده‌ایم. و ازمعراج نامه‌های کتیبه کرتیر و ارداویراف نامه مدد گرفته‌ایم تا به اهمیت رستاخیز و بی‌هدف نبودن جهان آفرینش پی ببریم.

 هر انسانی بازتاب اعمال خود در این جهان را به‌صورت پاداش و جزا در جهان دیگر خواهد دید. در روز رستاخیز گناهکاران و پرهیزکاران از یکدیگر جدا شده و هر یک فراخور کنش و کردار خود پاداش و جزا خواهند دید. گناهکاران به دوزخ می‌روند و پرهیزکاران در بهشت جای می‌گیرند. البته بنابر اعتقادات زرتشتیان، دوزخ ابدی نیست و گناهکاران نیز پس از آنکه جزای اعمال بد خود را دیدند به بهشت در آیند و در آنجا به ادامۀ زندگی مینوی خود می‌پردازند.