شعر قدسی نمونه شاخص سبک هندی است که اغلب ویژگیهای سبک هندی را دارا میباشد. اگرچه ویژگیهایی مانند ترکیبسازی، تصاویر پارادوکسی، حسّامیزی، وابستههای عددی و... در شعرش بسامد بالایی ندارند، اما دو ویژگی اصلی مضمون سازی و اسلوب معادله که بنیان سبک هندی بر آن استواراست، در شعر او بسیار چشمگیر است و همین امر موجب شده است تا شعر او نمونه بارز این سبک باشد. شبکه تصویرها (موتیو) نیز به عنوان یکی دیگر از ویژگیهای سبک هندی در شعر قدسی جلوه نموده است. «موتیو» عبارت است از آنچه مرکز تصویر و شبکه تداعی در شعر باشد، مانند شمع و پروانه که شاعر برپایه آنها، به مضمونآفرینی و تصویر سازی اهتمام میورزد. در این مقاله، سعی شده تا با توجّه و اشاره به مختصات سبک هندی، به مؤلفه شبکه تصویرها (موتیو) و تصویرآفرینی آنها براساس سه موتیو حباب، شمع و غنچه در شعر قدسی مشهدی پرداخته شود تا هنر شاعری این شاعر برجسته از این منظر مورد شناخت قرارگیرد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |