« عشق » راز هستی و راه شناخت خالق هستی است.  در ادبیّات ملل جهان « عشق » قصّه­ی قدیمی و بی پایانی است که هر قدر تکرار می‌شود تازه تر و جذاب­تر می‌گردد. 

مقایسه­ی « عشق » در شعر جان دان شاعر انگلیسی و مولانا جلال الدّین محمّد بلخی شاعر ایرانی، فرصتی را پدید می‌آورد تا با روحیّات و افکار و عقاید آنان در خصوص« عشق » بیشتر آشنا شویم. نظر دو شاعر درباره­ی «عشق ظاهری» یکسان امّا در خصوص «عشق روحانی» متفاوت است. همچنین دو شاعر مضامین مشترکی درباره­ی عشق دارند.

ادبیّات تطبیقی راهی تازه برای درک بهتر احساسات و عواطف بشری است؛ بشری که امروز بیش از گذشته به عشق و محبّتِ واقعی نیازمند است. و چه بهتر آنکه پدیده­ی «عشق» از زبان اندیشمندان و شاعران بزرگی چون جان دان و مولوی به نسل جوان انتقال یابد.