پرسش­های فلسفی از دیرباز و از روزگار رودکی و فردوسی تا دوره­ی معاصر در شعر فارسی دیده می­شود. با این حال، بارزترین جلوه­ی آن را در رباعیّات فیلسوف شاعر، خیّام نیشابوری می­توان دید. این پرسش­ها که همواره برای بشر مطرح بوده، غالباً درباره­ی فلسفه­ی آفرینش، حیات و مرگ است و این که انسان از کجا و برای چه آمده و به کجا خواهد رفت.

در میان شاعران معاصر، تأمّلات خیّامی از جمله پرسش­های فلسفی، در شعر مهدی اخوان ثالث جایگاه خاصّی دارد تا بدان جا که می­توان این ویژگی را یک مشخّصه­ی سبکی در شعر اخوان به شمار آورد. در این مقاله­ به تحلیل پرسش­های فلسفی در شعر اخوان از لحاظ محتوا و فرم پرداخته شده است و در حوزه­ی فرم، ارتباط بین پرسش­گری با زبان، شیوه­ی روایت و پایان­بندی در شعر، مورد بررسی قرار گرفته  است.