نسخ خطّی گنجینه‌ای از میراث فرهنگی و ملّی  به شمار می‌آیند که در اعتلای فرهنگ و تمدّن یک ملّت نقش عمده و مؤثّر دارند.

«سفینه­ی تبریز» از ابوالمجد محمّد بن مسعود تبریزی یکی از این گنجینه‌های ملّی است که در سال‌های اخیر در کشور ترکیه کشف و به ایران آورده شده است. این مجموعه­ی بی نظیر شامل دویست و نه رساله­ی دست­نویس کوتاه و بلند به زبان فارسی و عربی است از گزیده­ی متون و موضوعات مختلف علمی در زمینه­ی ادبیّات، عرفان، فلسفه، تاریخ، جغرافیا، ریاضیّات، نجوم، موسیقی و ... که در اوایل قرن هشتم هجری تألیف شده و در مواردی نیز اطّلاعاتی تازه و بدیع ارائه می‌کند.  

نگارنده در این مقاله می­کوشد تا شخصیّت علمی و معنوی گردآورنده­ی این رساله‌ها    -که در محیط مناسب و عصر طلایی تمدّن و دانش قرن هفتم و هشتم هجری در آذربایجان پرورش یافته- و ارزش کار او را در حفظ آثار علمی و ادبی بنمایاند.