رمان «سفر به انتهای شب» اثر لویی فردینان سلین، اوّلین رمان فرانسویِ معاصر است که زبان گفتاری هم در گفتگوهای بین شخصیّت‌ها و هم در بخش‌های روایی آن به چشم می‌خورد. سلین با نوشتن این اثر شکل نوینی از رمان نویسی را ابداع می‌کند و تحوّلی عظیم را نه تنها در محتوا، بلکه در سبک نوشتار پدید می‌آورد. مقاله­ی حاضر که مقاله‌ای توصیفی- تحلیلی است، به مطالعه‌ی واژگان زبان گفتاری در این رمان می‌پردازد. نویسنده در این کتاب از پنج نوع واژه استفاده کرده است: واژگان آرگو، واژگان عامیانه، اصوات، نام آواها و کلماتی خاصّ که فقط در زبان فرانسه­ی گفتاری کاربرد دارند. در پژوهش حاضر به توصیف و تحلیل واژگان فوق و روش‌های ساخت آن‌ها می‌پردازیم. از آنجا که برخی از واژگان زبان گفتاری ساختار آوایی خاصّ خود را دارند، بخشی از مقاله را به توصیف ویژگی‌های آوایی واژگان اختصاص داده‌ایم. تحلیل‌های به دست آمده از این پژوهش نشان می‌دهد که شمار زیادی از واژگانی که سلین در «سفر به انتهای شب» از آن‌ها استفاده کرده، جزء واژگان زبان عامیانه و گفتاری است و در زبان فرانسه­ی نوشتاری کاربرد ندارد.