از مشابهت­های بسیاری که بین کرامت­های صوفیان و معجزات پیامبران وجود دارد، می­توان به این استنباط رسید که خاستگاه مقبول کرامات چیزی جز موجّه بودن موجودیت معجزات در میان اهل تصوّف نیست؛ چون اگر آن معجزات در کارنامه­ی انبیاء نمی­بود، این کرامات نیز در سیر و سلوک صوفیان عرصه­ای برای چهره­نمایی پیدا نمی­کرد. دیگر آن که بسیاری از کرامت‌های صوفیان، نوعی نظیره سازی یا الگوگیری مستقیم از اعجازگری­های مرسوم در سیره‌ی رسولان است. به خصوص معجزاتی، که در قرآن نیز بارها از آن­ها سخن رفته است. این گونه الگوگیری­ها گاه از خلال کردن دندان تا پرواز کردن بر آسمان را در بر می­گیرد. در میان پیامبران نیز، بیش­ترین تأثیرپذیری از اعمال و گفتار حضرت موسی و حضرت عیسی که پیروان بسیاری حتّی در ممالک اسلامی داشتند، انجام گرفته است و از همه­ی اعمال آن­ها نیز بیش‌ترین تأثیر مربوط به عبور از آب بدون کشتی و ظاهر کردن مائده­های غیبی است.