ویکتور هوگو، شاعر و نویسندۀ مشهور فرانسوی در قرن نوزدهم، در خلق اثر حماسی‌اش افسانۀ قرون از ادبیات عرفانیِ ایران، به ویژه شیخ عطار الهام گرفته است. در مقالۀ توصیفی- تحلیلیِ حاضر سعی شده است با تکیه بر مضمون عرفان، تشابهات و مشترکاتِ موجود میان منطق الطیر عطار و افسانۀ قرون هوگو روشن شود. در منطق الطیر، مرغانِ مشتاق به رهبری هدهد، در جستجوی سیمرغ به سوی کوه قاف پرواز می کنند. آنها در راهشان با خطرات زیادی روبرو می شوند و سرانجام سی مرغ از میان آنان به مقصد می رسند. در افسانۀ قرون هوگو خود چنین راهی را طی کرده است. عارف بزرگ ایرانی و شاعر فرانسوی در حماسه های دینی و عرفانی شان از تجربۀ دیدار روح انسان با نفس مطمئنه و جان الهی که یکی از جلوه های الهیِ وجود آدمی است، سخن می گویند. در اثر هوگو هر پرنده ای نماد عقیده و تفکّری خاصّ است. در منطق الطیر هم هر پرنده ای سمبل طیف  و گروهی مخصوص است.