آندره ژید، نویسندۀ مشهور فرانسه در قرن بیستم، برای خلق مائده های زمینی، بزرگترین اثر خود، از غزلیات حافظ الهام گرفته است. مائده ها برای شرقیان و به خصوص ایرانیان اثری برجسته محسوب می شود؛ زیرا مهمّ ترین کتابی است که قدرت تأثیرِ ادبیات فارسی بر ادبیات غرب را نشان می دهد. در مقاله توصیفی – تحلیلیِ حاضر تلاش می کنیم این ﺗﺃﺛﻴﺮرا نشان دهیم. این پژوهش ابتدا از علاقۀ  ژید به شرق و ادبیات فارسی و شیوه و میزان آشناییِ او با غزلیات حافظ، سخن می­گوید، سپس به بررسی و مطالعۀ تطبیقی مضامین مشترکِ عرفانی غزلیات و ما ئده ها می پردازد.  اشارات قرآنی، توجّه به عشق الهی وجذبۀ عرفان حقیقی، طبیعت گرایی، اعتقاد به وحدت وجود، مرگ اندیشی، زیبایی دوستی، عدم وابستگی و دل بستگی، کاربرد واژگان عرفانی مشابه،  شناخت خدا از راه دل و مستی معنوی از مضامین عرفانیِ مشترک اثر  ژید و حافظ هستند که در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفته اند.