پس از رحلت نبی مُکرم اسلام و گرایش برخی از علمای اهل کتاب به دین مبین اسلام و نیز رواج اسرائیلیات، داستان­ها و اسطوره­هایی از منابع یهود و یونان باستان وارد تفاسیر مسلمانان و از آنجا وارد کتب ادبی شد که از جمله این اساطیر می­توان به اسطورۀ هاروت و ماروت اشاره کرد.

نگاه قرآن کریم به این اسطوره با نگاه تفاسیر بسیار متفاوت است، از نگاه قرآنی ارسال هاروت و ماروت به زمین برای آموزش سحر به مردم و در امان­ماندن از ساحران صورت گرفته است ولی متون تفسیری ارسال این دو فرشته را پاسخی برای اعتراض فرشتگان به آدمیان می­دانند.

مولانا در مثنوی­­ معنوی از تمام اجزای این داستان سود جسته است، در ابیات مثنوی، تنوع برداشت از داستان هاروت و ماروت را مشاهده می کنیم و استفادۀ مولانا از این داستان چه در بیان و چه در برداشت، کاملاً تحت تأثیر قصه های موجود است نه قرآن کریم.