یکی از مقوله های بنیادین تفکر عطار در حوزه عرفان، مقوله حجاب درونی و عرفانی است. عطار حُجُب راه حق، هم چون؛ حجاب عقل، حجاب هستی، حجاب جسمانیت، حجاب حرص،  حجاب عزّت، حجاب طاعت و عبادت و ... را مانع سیر و سلوک و باعث عذاب همیشگی جان انسان می داند.  در نقطه مقابل، رفع حجاب را باعث رسیدن به لذّت حقیقی و پایدار، باعث استغراق در پرده فنا و رسیدن به بقا و هم چنین سبب رسیدن به مقام قرب الهی می داند. از آن جایی که مقوله حجاب، یکی از مباحث عمده در عرفان اسلامی است؛ این مقاله، به واکاوی و تبیین آن در آثار و افکار عطار می پردازد و نیز ، سیری است در اشارات تأمل برانگیز این عارفِ دردمند ، درباره فلسفه و چرایی حجاب، منشأ حجاب، انواع حجاب، اصلی ترین حجاب، عمده ترین حُجُب راه حق، عوامل رافع حجاب، اثرات رفع حجاب؛ و این که انسان ها باید با خَرق حجاب­های ظلمانی و نورانی و حجاب خودی، باعث کسب بصیرت و بینش باطنی شوند تا به حضور معنوی و شهود حقیقت دست یابند. امید است که پیروی از اندیشه های آفرینشی و معرفتی عطار، روزنه ای از نجات و رستگاری را به روی خواننده بگشاید.