دوره 12، شماره 46 - ( 1-1400 )
جلد 12 شماره 46 صفحات 62-42 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Goudarzi A. Nature-based Mysticism in the Poetry of Sohrab Sepehri. عرفانیات در ادب فارسی 2021; 12 (46) :42-62
URL: http://erfaniyat.iauh.ac.ir/article-1-641-fa.html
URL: http://erfaniyat.iauh.ac.ir/article-1-641-fa.html
گودرزی عباس. عرفان طبیعت‌مبنا در شعر سهراب سپهری. فصلنامه علمی عرفانیات در ادب فارسی. 1400; 12 (46) :42-62
استادیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران. ، godarziabbas@gmail.com
چکیده: (875 مشاهده)
توجه به طبیعت همواره بخشی از شعر شاعران کهن و نو بوده است. طبیعت یا الهام‌بخش شعر شاعر است یا زیبایی و فکرت‌انگیزی آن باعث التذاذ و وجد شاعر و دستمایه تصویرگری و شرح شعری او میشود. در نگاه شاعر معاصر، سهراب سپهری، طبیعت تنها زیبایی نیست و کیفیتی عرفانی دارد و شاعر را به کنه حقیقت هستی و وجود خالق رهنمون میشود به طوری‌که گویی حکم نوعی دینِ مبتنی بر مشاهده را دارد. بر این اساس، مقاله حاضر ضمن تعریف و تشریح مفهوم عرفان و ارتباط آن با طبیعتگرایی در اشعار این شاعر، ضمن یک قرائت تنگاتنگ، اشعاری از او را نیز به‌عنوان شاهد مثال، تحلیل می‌نماید. نتیجه حاصل از این گفتار این است که عرفان سهراب سپهری با عرفان سنتی متفاوت است و یکسره بر طبیعت و جلوه‌های آن مبتنی است و شاعر با تماشای طبیعت و تدبر در حال آن، صفاتی از آن را برمی‌گیرد که در نهایت، جزء ویژگی‌های نگاه عرفانی او نیز می‌شوند. از جمله این صفات، معصومیت، سادگی، بی‌تکلفی و رهایی از قیدوبند اصول و قواعد است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
