دوره 12، شماره 47 - ( 8-1400 )
جلد 12 شماره 47 صفحات 124-96 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Roozbahani A. Rumi and the subject of imprisonment in Masnavi. عرفانیات در ادب فارسی 2021; 12 (47) :96-124
URL: http://erfaniyat.iauh.ac.ir/article-1-649-fa.html
URL: http://erfaniyat.iauh.ac.ir/article-1-649-fa.html
روزبهانی علیرضا. مولوی و مسئله زندان در مثنوی. فصلنامه علمی عرفانیات در ادب فارسی. 1400; 12 (47) :96-124
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی، ملایر، ایران. ، Aroozbahani93@yahoo.com
چکیده: (485 مشاهده)
از نگاه مولانا انسان گرفتار زندان‌های متعددی است که رسیدن به رستگاری را دشوار می‌سازد و او را از کسب آزادی حقیقی باز می‌دارد. پرسش اصلی این مقاله بررسی زندان‌ها و بندهایی است که مولانا در مثنوی از آنها نام می‌برد و راه گریز از هر کدام را نیز نشان می‌دهد تا مخاطب را که از منظر او از همان ابتدا پا به زندان نهاده، در زندان بالیده، از زندانی به زندان دیگری منتقل شده، و در این نقل و انتقال، زندانیِ انبوهی از دهلیزهای درونی خود نیز بوده است، به آزادی و وصال معشوق ازلی امیدوار سازد. در این پژوهش که به روش تحلیل محتوا و بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای صورت گرفته است، زندان دنیا، زندان رَحِم، زندان بدن، زندان جبر، زندان احساس و امیال درونی، زندان جهل، زندان تردید، زندان صحبت نااهل و زندان کلام، موانعی هستند که مولانا به آنها اشاره می‌کند و راه‌‌های گریز از هر کدام را هم نشان می‌دهد؛ راه‌هایی مثل: تزکیه نفس و گماردن دل به ذکر حق، پذیرفتن طریقت اولیای الهی و انبیا و عارفان کامل و پیران راستین، تسبیح و ستایش پروردگار و دل سپردن به عشق او، اطاعت امر حق، صبر، خاموشی و امید داشتن به لطف و عنایت خداوند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
