در این مقاله به بررسی افزایش تنش از دیدگاه مولانا وفرانکل وشباهتها وتفاوتهای این دو دیدگاه پرداخته شده است. اگرچه فرانکل و مولانا درهدف نهایی و چگونگی رسیدن به آن باهم متفاوت هستند امّا هر دو در یک چیز باهم وجه اشتراک دارند و آن هم افزایش تنش است نه کاهش تنش. فرانکل برخلاف فروید به افزایش تنش اعتقاد دارد؛یعنی آنچه انسان به آن نیاز دارد یک وضیعت بی تنش نیست بلکه عامل تلاش وکوشش انسان ، هدف وآرزوهایی است که او را به جلومیکشاند وهرچه هدف والاتر باشد، سرعت سیر افزایش مییابد.
مولانا هم معتقد به افزایش تنش است، اگرچه دربین اشعارش هرگز چنین ترکیب وکلامی رابه کار نبرده است ولی او مردم را به جد وجهد سفارش میکند ومعتقد است هرچه انسان برتلاش خود بیفزاید ،سریعتر به هدفش نایل میگردد و هرچه هدف والاتر وباارزش تر باشد، تلاش برای دستیابی به آن افزایش می یابد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |