دوره 12، شماره 48 - ( 12-1400 )
جلد 12 شماره 48 صفحات 236-208 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت ، Fniaz2000@yahoo.com
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
چکیده: (1271 مشاهده)
اشعار عطّار نیشابوری سرشار از مفاهیم انسان دوستی است، مفاهیمی که در عرفان و اخلاق ایرانی و اسلامی، تاریخی قابل تأمل دارد. او با درک هوشمندانه اصول اخلاقی و تطبیق این امور با مناسبات زندگانی عصر خویش، برجستهترین عارفی است که به آزادی انسان پایبند بوده و به تبیین و توصیه آن پرداخته است. انسان آزاده‌ای که آزادگی در اشعارش، مفهومی گسترده و گستره‌ای فراگیر داشته و با مفاهیمی چون عشق، ملامت، نقدپذیری و ستایش دیوانگان که به نوعی بیانگر روح آزاداندیش و نگرش وی به این موضوع بوده، درهم تنیده است. بی‌تردید، در نگاه ژرف وی به این امر، برگزینش زهد و گریز از دنیا در جهت کسب آزادی و آزادمنشی، شاخصی مهم تلقی می‌شود؛ چنان که رسیدن به مقام قرب الهی را بندگی خالص و آزادگی روح انسان برمی‌شمارد و تحقق این امر را از طریق تربیت نفس برای ترک دنیا و پرهیز از علایق دنیوی و کسب فضائل اخلاقی و عاشق زیستن میسر می‌داند. این پژوهش، کوششی است برای تبیین نمود آزادگی در اشعار عطّار نیشابوری و به روش تحلیلی-توصیفی و با رویکرد تحلیل محتوا انجام شده است.
شماره‌ی مقاله: 8
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |