دوره 12، شماره 48 - ( 12-1400 )                   جلد 12 شماره 48 صفحات 236-208 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت ، Fniaz2000@yahoo.com
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
چکیده:   (1269 مشاهده)
اشعار عطّار نیشابوری سرشار از مفاهیم انسان دوستی است، مفاهیمی که در عرفان و اخلاق ایرانی و اسلامی، تاریخی قابل تأمل دارد. او با درک هوشمندانه اصول اخلاقی و تطبیق این امور با مناسبات زندگانی عصر خویش، برجسته­ترین عارفی است که به آزادی انسان پایبند بوده و به تبیین و توصیه آن پرداخته است. انسان آزاده‌ای که آزادگی در اشعارش، مفهومی گسترده و گسترهای فراگیر داشته و با مفاهیمی چون عشق، ملامت، نقد­پذیری و ستایش دیوانگان که به نوعی بیانگر روح آزاداندیش و نگرش وی به این موضوع بوده، درهم تنیده است. بی‌تردید، در نگاه ژرف وی به این امر، برگزینش زهد و گریز از دنیا در جهت کسب آزادی و آزادمنشی، شاخصی مهم تلقی می‌شود؛ چنان ­که رسیدن به مقام قرب الهی را بندگی خالص و آزادگی روح انسان برمی‌شمارد و تحقق این امر را از طریق تربیت نفس برای ترک دنیا و پرهیز از علایق دنیوی و کسب فضائل اخلاقی و عاشق زیستن میسر می‌داند. این پژوهش، کوششی است برای تبیین نمود آزادگی در اشعار عطّار نیشابوری و به روش تحلیلی-توصیفی و با رویکرد تحلیل محتوا انجام شده است.


 
شماره‌ی مقاله: 8
متن کامل [PDF 546 kb]   (214 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1402/10/24 | پذیرش: 1402/11/3 | انتشار: 1402/12/11

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.